Fig.1    Bron: IAE

Twee maanden geleden schreef ik op deze plaats een bericht over het feit dat de CO2-uitstoot op aarde in 2020 als gevolg van corona met 5,8% gedaald was, maar dat merkwaardigerwijs die daling niet zichtbaar was in de CO2-data van Mauna Loa. De grafiek in figuur 1 toont die relatieve daling, met als dieptepunt april 2020 met een afname van de totale CO2-emissies met maar liefst 14,5%. In absolute getallen betekende dat dat  de CO2-uitstoot op aarde in 2020 bijna 2000 miljoen ton lager was dan normaal. Die 2000 miljoen ton is ongeveer zo groot als de CO2-uitstoot van de EU per jaar.

Een jaar geleden deed ik al een tweetal pogingen (hier en hier) om te bezien of ik de scherpe emissiedalingen in april 2020 zichtbaar kon maken in de atmosferische CO2-data. Niets te zien, zie o.a. figuur 2. NOAA, dat de Mauna Loa datameting beheert, stelt dat de daling te klein was om zichtbaar te zijn vanwege de grote natuurlijke CO2 fluxen (stromen) van en naar de atmosfeer. Die natuurlijke fluxen CO2 tussen de atmosfeer zijn inderdaad heel groot vergeleken met de door de mens veroorzaak stroom CO2 naar de atmosfeer. Maar er moet toch iets te zien zijn? Als het effect 0 is dan is al die moeite en de enorme hoeveelheden geld die gemoeid zijn met het fors naar beneden brengen van de CO2-uitstoot in Nederland en de EU toch voor niets?

Fig. 2   Data: NOAA

Nu is het zwakke punt van grafieken bekijken en dat ‘niets zien’  dat je niet weet hoe de grafieken er uit hadden gezien als er in 2020 geen sprake was geweest van een dip in de CO2 emissies. Afgelopen week kreeg ik echter steun van Roy Spencer, de klimaatwetenschapper van de University Of Alabama Huntsville en een van de mannen achter de satellietdata UAHv6. Hij benaderde het probleem met een zelfgemaakt CO2 model.

Hij gebruikt het ‘Atmospheric CO2 Budget Model’, dat hij heeft gemaakt op basis van de tot nu toe bekende bronnen van CO2 die bijdragen aan het atmosferisch CO2-gehalte. Het model maakt gebruik van de schattingen van Boden et al. (2017) van de jaarlijkse antropogene CO2-emissies sinds 1750, aangevuld sinds 1959 met de meetdata van NOAA  op Mauna Loa. Verder zijn toegevoegd de effecten op het atmosferisch CO2 van ENSO (El Nino en La Nina), AMO, SST en vulkaanuitbarstingen. Het model gaat ervan uit dat de snelheid waarmee CO2 uit de atmosfeer wordt verwijderd, evenredig is met het atmosferische overschot boven een natuurlijk “evenwichtsniveau” van CO2-concentratie.

Fig. 3    Bron: Roy Spencer

Figuur 3 laat zien dat het model vrijwel perfect de CO2 observaties van Mauna Loa volgt. Om goed te kunnen aflezen hoe dat voor 2020 uitvalt is het groene deel van figuur 3 uitvergroot:

Fig.4   Bron: Roy Spencer

Te zien is dat het CO2 Budget Model van Spencer in 2020 lager uitkomt dan de gemeten waarden op Mauna Loa. Van het model weten we dat het uiteraard reageert op de verlaagde CO2 emissies in 2020, maar waarom reageren de meetdata van het CO2-gehalte op Mauna Loa niet op die verlaagde emissies? Zien we iets over het hoofd?

Het laatste woord is daarover zeker nog niet geschreven.