Afgelopen week heeft de financiële sector aangekondigd dat ondernemers geen geld meer kunnen lenen als ze de lucht te veel ‘vervuilen’ met CO2. Tja, hoe komen ze hier aan het woord ‘vervuilen’? Weten ze wel waar ze het over hebben? Zullen ze zich nog wel realiseren dat wij mensen CO2 uitademen, een kleurloos en reukloos gas, en dat planten en bomen CO2 opnemen?
CO2 is geen klassieke vervuiling, zoals de uitstoot van zwaveldioxide, stikstofoxiden en roet dat wel is. Punt uit. CO2 heeft de potentie om de aarde warmer te maken dat wel. Maar hoeveel en hoe snel, daarover woedt nog een verhit debat in de klimaatwetenschap. De laatste jaren stapelen de bewijzen zich op dat het klimaat relatief ongevoelig is voor CO2. Computermodellen slagen er niet in om deze relatieve ongevoeligheid te simuleren. Wetenschappers en beleidsmakers baseren hun toekomstverwachtingen echter op deze ‘overgevoelige’ klimaatmodellen.
Wat we wél goed weten is dat de aanwezigheid van CO2 essentieel is voor het leven op onze planeet en dat meer CO2 nodig is voor een groenere aarde. Meer CO2 betekent ook hogere landbouwopbrengsten. Klimaateconomen gaan er om die reden vanuit dat de klimaatverandering tot nu toe gunstig is geweest voor de wereldwijde economie.
Maar helaas ……door alsmaar in de media te herhalen wat die modellen vertellen – ook al kloppen die verhalen niet met de echte werkelijkheid – is het klimaatdebat verengd tot het maken van bureaucratische CO2-sommetjes. Door iedereen te verplichten aan die sommetjes te voldoen vindt op grote schaal zinloze kapitaalvernietiging plaats, de samenleving in verwarring achterlatend. Hoe kunnen we dat laten gebeuren?