COP30: het Akkoord van Parijs is dood, Net Zero 2050 is stervende en COP31 is irrelevant

De Braziliaanse president Lula roept op tot ‘klimaatwaarheid’ tijdens COP30. Maar de feiten vertellen een ander verhaal dan Lula.

Door Ron Barmby

De Braziliaanse president Lula opende de dertigste Conference of the Parties (COP30) op de tiende verjaardag van het Akkoord van Parijs met een vurige toespraak over het spreken van de waarheid, om de planeet te redden van klimaatverandering. Laten we hopen dat hij zich aan zijn belofte houdt.

De waarheid is namelijk dat sinds 2010 wereldwijd naar schatting 9 biljoen dollar is uitgegeven om de CO₂-uitstoot te verminderen. Toch ligt geen van de 196 landen die het Akkoord van Parijs van 2015 hebben ondertekend, op koers om hun primaire CO₂-emissiereductie-doelstellingen te halen, en geen enkel land ligt op koers om de Net Zero 2050-doelstelling te halen.

Nog erger voor de COP30-afgevaardigden: het wereldwijde verbruik van fossiele brandstoffen is de afgelopen tien jaar met 8% gestegen en de jaarlijkse CO₂-uitstoot is 8% hoger en blijft met 1% per jaar stijgen.

Dit ging er mis: het bleek onmogelijk om de groene dromen van klimaatwetenschappers om te zetten in technische realiteit. Op de 29 vorige COP’s voorzag men emissievrije brandstoffen als vervanging voor fossiele brandstoffen. Toch hebben grootschalige projecten aangetoond dat, afgezien van kernenergie, geen enkele vervanging voor fossiele brandstoffen geschikt is voor een rationele economie-brede inpassing:

• Zonnepanelen op daken zijn alleen zinvol omdat het aanzienlijk goedkoper is dan de miljardenverslindende mislukkingen van geconcentreerde zonne-energie. Zonne-energie op netwerkschaal kan echter wegvallen en we beschikken niet over de batterijtechnologie om de energie in voldoende hoeveelheden op te slaan; hetzelfde geldt voor windenergie.
• Zowel bij fotovoltaïsche zonne-energie als bij windenergie zijn de elektriciteitskosten voor de consument veel hoger uitgevallen dan voorgespiegeld, en niet lager dan bij de systemen die ze hebben vervangen. Bovendien zijn er aanzienlijke en onopgeloste problemen met de verwijdering aan het einde van de levensduur.
• Groene waterstof zou ons twee keer failliet maken: eenmaal bij de productie en nogmaals bij de vervanging van de infrastructuur en apparatuur die nodig is om het te verbranden.
• Waterstof dat met zuurstof reageert, produceert inderdaad water zonder CO₂ uit te stoten. Maar de lucht bevat meer stikstof dan zuurstof; dit leidt tot aanzienlijk meer smog door de aanmaak van stikstofoxiden, door de hoge temperatuur van de waterstofvlam.
• Waterstof-brandstofcellen zijn te weinig efficiënt en verspillen ongeveer de helft van hun energie.
• Biomassa-brandstof is een boekhoudkundige truc; het vermindert de fysieke CO₂-uitstoot helemaal niet. Zonder koolstofafvang en -opslag verhoogt de omzetting van maïs en sojabonen in brandstoffen de CO₂-uitstoot, terwijl tegelijkertijd de kosten van voedsel stijgen omdat landbouwgrond wordt verruild voor de productie van brandstof-grondstoffen.
• De broeikasgas-emissies van waterkracht over de volledige levenscyclus zijn even slecht als die van steenkool, vanwege de CO₂ die vrijkomt bij de productie van cement voor de dammen en het methaan dat vrijkomt uit de reservoirs.

Men stelt ook voor om CO₂ uit de lucht te halen, maar ziet over het hoofd dat er aanzienlijk meer CO₂ moet worden verwijderd om de uitstoot te compenseren, omdat de CO₂ die in de oceanen is opgeslagen dan weer in de atmosfeer terechtkomt. Het is als proberen een gat in een zandstrand te dichten dat de oceaan steeds weer opvult. Het opslaan van CO₂ onder de grond is onbetaalbaar vanwege het hoge energieverbruik dat nodig is om CO₂-gas tot een vloeistof te comprimeren voor ondergrondse injectie.

De kosten daarvan zouden ons failliet doen gaan.

Deze COP staat voor nieuwe obstakels bij het opbouwen van een groene nieuwe wereldeconomie. De realiteit in de mijnbouwwereld is dat het weliswaar mogelijk is om te voldoen aan de verwachte verdubbeling van de vraag naar nikkel, kobalt en zeldzame aardmetalen, en een verviervoudiging van de vraag naar grafiet, maar dat de voorraden in handen zullen zijn van een zeer klein aantal producenten.

Koper zal schaars en erg duur worden. De gaten in de grond voor de winning van al deze metalen en mineralen zullen een ongekende omvang hebben en worden verborgen voor kritische blikken in de ontwikkelingslanden.

President Lula da Silva zei: “Het is tijd om de ontkenners opnieuw een nederlaag toe te brengen”, maar hij behoort zelf tot degenen op COP30 die in ontkenning zijn:

• Net Zero 2050 is zinloos. 90% Van de CO₂-opwarming ligt in het verleden, omdat de atmosfeer al in een CO₂-verzadigde toestand verkeert. Dit is niet langer alleen theoretisch; het is nu ook in de natuur waargenomen. Aangezien de voorspellingen van het IPCC over de opwarming door CO₂ allemaal onjuist zijn gebleken, is hun hypothese onjuist. Punt uit.
• Net Zero 2050 is onhaalbaar. Met de huidige technologieën kan geen stabiel, betaalbaar en CO₂-vrij elektriciteitsnet worden aangelegd, tenzij het om kernenergie gaat. Veel van de uitgeprobeerde alternatieven hebben aanzienlijke nadelen voor het milieu.
• Net Zero 2050 is oneerlijk. De G7-landen hebben hun aandeel in de totale wereldwijde uitstoot teruggebracht van 40% naar 21%, terwijl hun aandeel in het mondiale bbp is gedaald van 51% naar 41%. China is gestegen van 14% naar 31% van de wereldwijde uitstoot, terwijl haar aandeel in het mondiale bbp is gestegen van 3,6% naar 17%. En arme landen betalen meer voor voedsel omdat gewassen worden omgezet in biobrandstoffen.

De afgevaardigden die de COP30-bijeenkomst in Brazilië bijwonen, zullen waarschijnlijk ook ontkennen dat de hevige oorlog in Oekraïne mogelijk werd gemaakt door onzekerheid over groene energie en dat de wereldwijde koude oorlog op handelsgebied werd geïnitieerd door een verschuiving van het bbp naar CO₂-uitstotende economieën.

Vertel de waarheid, COP30: het Akkoord van Parijs is dood, Net Zero 2050 is stervende en COP31 is irrelevant.

Deze fragmenten zijn afkomstig uit ‘Sunset on Net Zero: A Heretic’s Guide to the Futile CO2 Target’, dat verkrijgbaar is bij Amazon. Bovenstaand artikel is op 11 november 2025 gepubliceerd op climatechangedispatch.com. Zie ook dit eerdere artikel.

Foto boven: president Lula (Bron: Shutterstock)