Maarten van Andel, ondertekenaar van de World Climate Declaration van Clintel, komt binnenkort, net als bij de vorige verkiezingen, met een kieswijzer op het gebied van klimaat- en energiebeleid. Hij publiceert ook geregeld bij Wynia’s Week en in zijn laatste bijdrage geeft hij alvast een inkijkje in de verkiezingsprogramma’s van de grootste partijen.

Zijn analyse is niet mals:

Vrijwel alle politieke partijen bezondigen zich in hun nieuwe verkiezingsprogramma’s aan onrealistisch en soms misleidend klimaatbeleid. Daarnaast hebben ook alle partijen verstandige voorstellen, maar er is er niet één die een samenhangend en waarheidsgetrouw beeld schetst van wat wel en niet mogelijk is. Dat maakt kiezen op 29 oktober lastig.

Van Andel gaat ook in op de beslissing van eurocommissaris Wopke Hoekstra om 90% CO2-reductie als tussendoel vast te leggen voor 2040. Volgens Van Andel rijdt Hoekstra “inmiddels onomkeerbaar in de doodlopende straat van het heilige moeten”.

Eurocommissaris voor Klimaat Wopke Hoekstra lijkt met zijn 90 procent CO2-reductieplan voor 2040 ook al niet meer te overzien wat wel en niet mogelijk is. In de Tweede Kamer groeit terecht het verzet tegen dat plan. NSC-Kamerlid Wytske Postma verwoordt dat verzet treffend: ‘Wij vinden het tussendoel onrealistisch en onhaalbaar.’ Postma kan net als ik en vele anderen uitrekenen dat dat zo is. Hoekstra kan dat ook uitrekenen, maar rijdt inmiddels onomkeerbaar in de doodlopende straat van het heilige moeten. Dat heilige moeten opschroeven van CO2-reductiedoelstellingen is een dogma geworden dat alle realiteitszin dooddrukt en als een luchtspiegeling het zicht op de werkelijkheid blokkeert.

Volgens Van Andel is de huidige energietransitie peperduur en doodlopend. Geen enkele partij – een uitzondering daargelaten – lijkt dit echter hardop te willen zeggen.

Ik vind het onbegrijpelijk dat veel politici, media en burgers na zoveel jaren nog steeds achter die luchtspiegelingen en regenbogen aan blijven lopen. Als we al onze politieke overtuigingen en idealen een ogenblik aan de kant zetten, kunnen we die luchtspiegelingen en regenbogen zien zoals ze werkelijk zijn, doorzichtig en onbereikbaar. Laten we minder hardleers zijn, en aanvaarden dat een energietransitie die na 25 jaar nog niet werkt nooit gaat werken. Er zijn veel betere manieren om het welzijn van mens en natuur te bevorderen. Mijn nieuwe boek licht dat toe. Volgende week meer.

Lees zijn hele analyse, die ook ingaat op het misleidende omrekenen van de output van windmolens in termen van huishoudens, bij Wynia’s Week.