Dit is o.a. ons mooie Nederland

Dit is ongewenst

Door Ap Cloosterman

De meeste Nederlanders zien liever geen windmolens in hun directe woonomgeving. In de afgelopen paar jaar zijn er veel organisaties tegen het plaatsen van windturbines op land ontstaan. Nederwind Netwerk is er een van en bestaat uit honderd organisaties. Daarnaast zijn er nog zo’n 20 andere organisaties actief.

Er bestaat nauwelijks verschil in opvattingen over de nadelen van windturbines wat betreft ons welzijn en gezondheid. Maar ondanks dat gaat het plaatsen van met name windturbines op land gewoon door!

Aan windturbines zijn de volgende nadelen/problemen verbonden:

  • Windturbines in het landschap worden als storend en lelijk ervaren. Door hun hoogte en hun spanwijdte ter grootte van een voetbalveld zijn de turbines op een afstand van tientallen kilometers zichtbaar. Bovendien leidt het tot aanzienlijk waardeverlies c.q. on-verkoopbaarheid van woningen van omwonenden.
  • De windsnelheid is zeer veranderlijk: windkracht is een instabiele bron voor energieopwekking.
  • Het aanbod van de opgewekte elektriciteit stemt niet overeen met de vraag.
  • Voor Nederland en andere kleine landen speelt ruimtebeslag een belangrijke rol. Een voetbalveld beslaat een ruimte van 0,007 km².
    Voor het opwekken van een vermogen van 225 MW is aan grondoppervlak nodig:
    Windturbinepark 242 km²
    Zonnepanelenpark 9,7   km²
    Kerncentrale  0,06 km²
  • Voor de productie van windturbines zijn staal en aluminium nodig. De winning en productie hiervan is een kostbaar, vervuilend en een energievretend proces.
  • Voor de productie van de magneten in de windturbines is het kostbare en moeilijk te winnen aardmetaal neodymium nodig. In Baotou (China) moet neodymium gescheiden worden van uranium en thorium. Samen met andere giftige chemicaliën wordt het afval in bassins en meren gedumpt. Grondwater wordt besmet en de lucht bevat hoge concentraties giftige stoffen. Een ernstige aantasting van het milieu!
    De bouw van de in het energieakkoord genoemde windturbines kost mogelijk aan honderden Chinese arbeiders het leven en maakt duizenden mensen ernstig ziek.
    Duurzaamheid eindigt niet bij grenzen.
    Elke windturbine doodt naar schatting gemiddeld 20 vogels per jaar. Vleermuizen komen om door de drukverschillen bij rotorbladen.
  • Slagschaduw en/of lichtschitteringen kunnen hinderlijk zijn voor de bewoners. De slagschaduw ontstaat als de zon op de ronddraaiende wieken schijnt, wat een ‘flikkering’ kan opleveren.
    2,5 tot 14 flikkeringen per seconde kunnen zeeziekte of epilepsie opwekken bij wie daarvoor gevoelig is.
  • Windturbines veroorzaken een laagfrequent geluid. De Nederlandse Vereniging Omwonenden Windturbines (NLVOW) waarschuwt voor laagfrequente geluiden, die door het menselijk gehoororgaan worden ervaren als een trilling of zware bromtoon.
    De WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) heeft vastgesteld dat bronnen van geluidsoverlast, waaronder windturbines, een belangrijke bedreiging voor de volksgezondheid zijn.
  • Windturbines zenden elektromagnetische straling uit. Bij omwonenden leidt dit tot allerlei gezondheidsklachten. Er is sprake van een verhoogd risico op hart- en vaatziekten, slapeloosheid, depressie en een toename in gebruik van antidepressiva en slaapmedicatie.
  • Er kan sprake zijn van beïnvloeding van het weer: door turbulentie van achter elkaar draaiende turbines worden hogere en lagere luchtlagen gemengd, waardoor op grondniveau meer wind, mist en warmte kan ontstaan.
  • In februari 2022 is er een rapport uitgebracht door een aantal medici en een hoogleraar gezondheidszorg over een nieuw aspect qua aantasting van de gezondheid door windturbines.

Het onderwerp betreft erosie. Erosie wordt veroorzaakt o.a. door wind, regen, hagel en sneeuw waardoor er vergruizing tot fijnstof van rotsen kan ontstaan. Dit proces gebeurt ook bij de slijtage van de wieken van windturbines. In ongeveer 15 tot 20 jaar zijn de wieken van polyester en polyurethaan versleten en moeten ze vervangen worden. Zie afbeelding.

De erosie aan de wieken veroorzaakt fijnstof.

Een wiek van een 4MW windturbine weegt 15.700 kg. Per wiek is er een gewichtsverlies van 60 kg per jaar. Per windturbine is dit dus 180 kg per jaar aan fijnstof. In Nederland staan inmiddels een kleine 3000 windmolens en heb je het over West-Europa dan is er sprake van tienduizenden windmolens.

Het fijnstof, dat ontstaat vormt op zichzelf al een gezondheidsprobleem, maar het fijnstof bevat ook nog eens bisfenol A.
Bisfenol behoort tot de groep van aromatische, kankerverwekkende verbindingen, zoals ook benzeen en tolueen.
Bisfenol A is een zeer schadelijk hormoon-verstorende stof met effecten op de voortplanting, de stofwisseling, het immuunsysteem en de ontwikkeling van kinderen. Volgens het RIVM kunnen deze effecten zelfs optreden bij kleine hoeveelheden.

Een ander punt is het verwerken of opbergen van de versleten wieken. Deze kunnen nog niet gerecycled worden en worden daarom ondergronds begraven.
Het acht pagina’s tellende “Veiligheid informatieblad Bisfenol A” vermeldt uitdrukkelijk dat bisfenol A absoluut niet in de bodem terecht mag komen. Niemand weet welk afbraakproces in de bodem zal plaatsvinden en het kan dus zo maar gebeuren dat het bisfenol A het grondwater verontreinigd.

In 2030 zullen er 52.000 wieken moeten worden begraven.

Het plaatsen van windturbineparken op zee levert ook de nodige problemen op:

  • Windturbines op zee kunnen gevaarlijke obstakels voor de scheepvaart zijn.
  • Om onze klimaatdoelen te kunnen halen, stampen we in de Noordzee met veel kabaal de ene na de andere windmolenmast de grond in (heien). Het leven onder water heeft daar veel last van. Vissen en zeezoogdieren lopen door het heien gehoorschade op en kunnen zelfs overlijden aan de gevolgen van lawaai. En intussen worden de geluidsnormen niet strikt gehandhaafd. Heien we het leven in de Noordzee naar de knoppen?
  • Het lawaai van de turbines verspreidt zich onder water over grote afstanden. Het gevolg kan zijn dat vissen deze gebieden mijden.
    Wageningen Marine Research doet nu onderzoek naar de effecten op de natuur van windturbines op zee en hoe die zijn te beperken. Daarbij wordt vooral ook gekeken naar de optelsom van de windmolenparken, de zogenaamde cumulatieve effecten.
    Onderzoekers en deskundigen benadrukken dat er veel onzekerheid is over de precieze gevolgen van de windparken op de natuur en dat er nog veel onderzoek moet worden gedaan.
  • De masten van windturbines zijn van staal en zijn gevoelig voor corrosie door het zoute zeewater. Met een metallische verbinding met opofferingsanodes van zink of aluminium wordt bescherming tegen corrosie verkregen.

Opofferingsanodes

Bij een metallische verbinding van twee metalen in een waterige oplossing zal het meest onedele metaal aangetast worden ten faveure van het meest edele metaal. Zink en aluminium zijn onedeler dan ijzer.
Voorbeeld uit het dagelijkse leven: in een zinken dakgoot, waarin een spijker ligt zal na verloop van tijd lekkage ontstaan omdat ter plaatse het zink is opgelost. De spijker ziet er nog als nieuw uit!
Ook voor stalen scheepswanden wordt deze bescherming toegepast.
En dat betekent dat er door de opofferingsanodes grote hoeveelheden metaalionen in het zeewater terecht komen.
De verdere uitbreiding van windturbines op zee zal de komende jaren duizenden tonnen giftige metaalverbindingen afgeven in de Noord- en Oostzee. Zie Windmolens vervuilen Noordzee met giftige metalen – Visserij.nl

Het is zeer kwalijk dat een milieueffectrapportage (MER) hierop nog niet van toepassing is.
Uit bovenstaande opsomming mag het u duidelijk zijn geworden dat windturbines niet de oplossing zijn voor een duurzame energietransitie.

De focus zou daarom vooral moeten liggen op:

  • Kernenergie (uranium)
  • Aardwarmte
  • Waterstof
  • Zonnewarmte (panelen op daken)
  • Restwarmte van industrieën.

En mogelijk op een wat langere termijn

Besparen van energie en isolatie van gebouwen en woningen zijn natuurlijk altijd zinvol.