Auteur: Judith Curry – Bron hier –
Vertaling: Martien de Wit.
Hoe zou je de complexiteit en onzekerheid rond klimaatverandering, plus hoe we daarop moeten reageren (vooral met betrekking tot CO2-uitstoot), in vijf minuten moeten uitleggen?
Vorige week zat ik in een panel voor een zomerschool in Canada voor technische studenten. Zij zijn bezig met de energietransitie. Hun professor wilde dat ze kennis namen van het debat rond dit alles en dat ze kritisch zouden nadenken. Ik was de enige klimaatwetenschapper in het panel, de andere leden hielden zich bezig met hernieuwbare energie. Elke panellid kreeg 5 minuten om zijn belangrijkste punten te maken. Het verslag hieronder is waarmee ik op de proppen kwam. Vijf minuten is langer dan een elevator pitch, maar het is nog steeds vrij kort!
Laat ik beginnen met een korte samenvatting van wat wordt aangeduid als de ‘klimaatcrisis’.
Het warmt op. De opwarming wordt door ons veroorzaakt. De opwarming is gevaarlijk. We moeten dringend overstappen op hernieuwbare energie om de opwarming te stoppen. Zodra we dat doen, zal de zeespiegelstijging stoppen en zal het weer niet meer zo extreem zijn.
Wel, wat is er mis met dit verhaal? In een notendop: we hebben zowel het probleem als de oplossing sterk vereenvoudigd. De complexiteit, onzekerheid en onduidelijkheid van de bestaande kennis over klimaatverandering wordt weggehouden van het beleids- en publieke debat. De voorgestelde oplossingen zijn technologisch en politiek niet haalbaar op wereldschaal.
Eerst iets over de klimaatwetenschap. De gevoeligheid van het klimaat voor een verdubbeling van de kooldioxide-uitstoot is met een factor drie onzeker. Klimaatmodelvoorspellingen van alarmerende effecten voor de 21e eeuw zijn gebaseerd op een emissiescenario, RCP8.5, dat hoogst onwaarschijnlijk is. In de voorspellingen van de klimaatmodellen wordt geen rekening gehouden met scenario’s van natuurlijke klimaatvariabiliteit, die de regionale klimaatvariabiliteit op tussenjaarlijkse tot multidecadale tijdschalen domineert. En ten slotte zullen emissiereducties weinig bijdragen tot een verbetering van het klimaat in de 21e eeuw; als je de klimaatmodellen mag geloven, zullen de meeste effecten van emissiereducties pas in de 22e eeuw en daarna voelbaar zijn.
Of de opwarming al dan niet ‘gevaarlijk’ is, is een kwestie van waarden, waarover de wetenschap niets te zeggen heeft. Volgens het VN-klimaatpanel (IPCC) is er nog geen bewijs voor veranderingen in de wereldwijde frequentie of intensiteit van orkanen, droogtes, overstromingen of bosbranden. In de VS zijn de staten met verreweg de grootste bevolkingsgroei Florida en Texas, wat warme, zuidelijke staten zijn. Onroerend goed langs de kust stijgt explosief in waarde. Persoonlijke voorkeur en marktwaarde beschouwen de opwarming van de aarde kennelijk nog niet als ‘gevaarlijk’.
Klimaatverandering is een dramatisch verhaal waarin de door de mens veroorzaakte klimaatverandering de dominante oorzaak van maatschappelijke problemen is geworden. Alles wat fout gaat, versterkt de overtuiging dat er maar één ding is dat we kunnen doen om maatschappelijke problemen te voorkomen – stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen. Dit zwaar aangezette verhaal misleidt ons door te denken dat als we het probleem van de door de mens veroorzaakte klimaatverandering oplossen, alle andere problemen ook zouden worden opgelost. Deze overtuiging leidt ons weg van een dieper onderzoek naar de werkelijke oorzaken van deze problemen. Het eindresultaat is een beperking van de standpunten en beleidsopties die we bereid zijn in overweging te nemen bij de aanpak van complexe vraagstukken zoals volksgezondheid, drinkwatervoorziening, weerrampen en nationale veiligheid.
Betekent dit alles dat we niets aan de klimaatverandering moeten doen? Nee. We moeten zeker proberen onze impact op de planeet te minimaliseren, wat niet eenvoudig is voor een planeet met 7 miljard bewoners. We moeten de lucht- en watervervuiling tot een minimum beperken. Sinds mensenheugenis heeft de mens zich aangepast aan de klimaatverandering. Of we er nu wel of niet in slagen onze kooldioxide-uitstoot in de komende decennia drastisch te beperken, we moeten onze kwetsbaarheid voor extreme weers- en klimaatomstandigheden verminderen.
Dan wat energie betreft. Als alle andere voorwaarden gelijk zijn, verkiest iedereen schone boven vuile energie. Alle andere voorwaarden zijn echter niet gelijk. We hebben veilige, betrouwbare en economische energiesystemen nodig voor alle landen in de wereld. Dit geldt ook voor Afrika, waar het momenteel in veel landen ontbreekt aan een elektriciteitsnet. We hebben een 21e-eeuwse infrastructuur nodig voor onze elektriciteits- en vervoerssystemen, om een blijvende en groeiende welvaart te ondersteunen. Als we ons haasten om hernieuwbare technologieën uit de vorige eeuw toe te passen, lopen we het risico middelen te verspillen aan een ontoereikende energie-infrastructuur en onze kwetsbaarheid voor weers- en klimaatextremen te vergroten.
Hoe het klimaat zich in de 21e eeuw zal ontwikkelen, is een onderwerp waarover grote onzekerheid bestaat. Wanneer eenmaal rekening is gehouden met de natuurlijke variabiliteit van het klimaat, kan het klimaat relatief gunstig blijken te zijn. Maar we kunnen ook voor onverwachte verrassingen komen te staan. We moeten ons beter wapenen tegen wat het klimaat ons in de toekomst ook te bieden heeft.
We schieten onszelf in de voet als we economische welvaart en algemene maatschappelijke veerkracht opofferen op het altaar van de dringende overgang naar 20e-eeuwse hernieuwbare energietechnologieën.
We moeten onszelf er steeds aan herinneren dat het aanpakken van de klimaatverandering geen doel op zich is, en dat klimaatverandering niet het enige probleem is waarmee de wereld wordt geconfronteerd. Het doel moet zijn om het welzijn van de mens in de 21e eeuw te verbeteren en tegelijkertijd het milieu zo veel mogelijk te beschermen.
Judith A. Curry was chair of the School of Earth and Atmospheric Sciences at the Georgia Institute of Technology unti she retired in 2017. She runs a climate blog and has been invited by Republicans on several occasions to testify at climate hearings about uncertainties in climate understanding and predictions.