Net-Zero brokkelt af, eerst langzaam en nu in hoog tempo

Bron: climateskeptic.org

Het rommelt in het Verenigd Koninkrijk; Net-Zero begint scheuren te vertonen. Met name de Conservatieven, die eerder het Net-Zerobeleid omarmden, lijken op dit punt een complete draai te maken, aldus David Turver.

Door David Turver

Net-Zero zakt nu sneller in dan de kolencentrales die Alok Sharma heeft opgeblazen.

Tien jaar geleden ondertekenden de leiders van de drie belangrijkste partijen van het Verenigd Koninkrijk, David Cameron, Nick Clegg en Ed Miliband, hun plechtige belofte waarmee ze het klimaat- en energiebeleid effectief uit het democratische proces haalden:

Hoewel het nog niet in wetgeving was vastgelegd, maakte deze overeenkomst feitelijk de weg vrij voor Theresa May om in 2019 de Net-Zero-doelstelling vast te stellen. In 2021 blies de Britse gezant bij COP26, Alok Sharma, vrolijk kolengestookte elektriciteitscentrales op en Rishi Sunak pochte dat hij £ 130 biljoen van ’s werelds financiële activa op één lijn bracht met de klimaatdoel-stellingen van het Akkoord van Parijs; wat we nu kunnen zien als de economische zelfmoord van het Westen.

Alok Sharma blaast een kolencentrale op / Bron: climateskeptic.org

De enige die nog weerstand bood (althans in het VK, vert.) tegen de Net-Zero-moloch was de kleine denktank GWPF/NZW en daarnaast nog een paar dissidente bloggers en journalisten zoals Ben Pile, Andrew Orlowski en Ross Clarke. Later kregen ze gezelschap van onder meer ondergetekende en Kathryn Porter. De Net-Zero-vesting leek onneembaar.

Een paar jaar vooruitscrollen en we zien hoe Reform UK vorig jaar het toneel opliep voor het dumpen van 'Net-Achterlijk-Zero' en eerder dit jaar gaf Kemi Badenoch aan dat de Tories niet langer geloofden dat Net-Zero haalbaar was tegen 2050. Het aantal journalisten dat schreef over de dwaasheden van Net-Zero en het Britse energiebeleid was ook gegroeid. Net-Zero leek niet langer onneembaar, er verschenen scheuren, maar de ontwikkeling verliep traag.

Hoe dan ook, donderdag kondigde Kemi aan dat de Conservatieve Partij van plan is de Climate Change Act in te trekken, die ten grondslag ligt aan alle Net-Zero-onzin. Ze hebben zich ook voorgenomen het Climate Change Committee (Comité Klimaatverandering) af te schaffen. Hun volledige aankondiging is te vinden op: 2025 10 01 Climate Change Act [speciale brief].

Deze nieuwe beleidslijn tekent ook de plotselinge fase van ineenstorting van de Net-Zero-dwaasheid. De verandering luidt nu al een verandering in de wereld van beleidsmakers in, wonks en denktanks. In de aanloop naar de aankondiging van de Tories staat de priesterkaste van Net-Zero in de rij om de Net-Zero-Reformatie goed te keuren.

Allereerst was daar "voorzitter" Michael Liebreich die tot een "pragmatische klimaatreset" opriep, zeggend dat historische overschrijdingen teruggedraaid moesten worden en dat er iets met de legitieme zorgen van kiezers gedaan moest worden. Dan, Sam Richards, CEO van Britain Remade heeft een opmerkelijk mea culpa gepost. Destijds adviseerde hij de toen nog Minister-President, Boris Johnson, om offshore wind uit te breiden, maar nu zegt hij dat de ontwikkeling van hernieuwbare energiebronnen moet worden opgeschort en dat het Clean Power 2030-plan moet worden geschrapt. Zelfs Octopus Energy denkt hardop dat de focus moet liggen op elektrificatie, niet op hernieuwbare energiebronnen. Deze 180-graden draai van het commentariaat en andere klimaat-bobo's vindt plaats tegen de achtergrond van een reeks winstwaarschuwingen van exploitanten van hernieuwbare energie en investeringsfondsen en de gigantische claimemissie van Orsted. De Net-Zero-agenda stort in.

Het is interessant te zien dat de mensen die deze verandering van mening laten zien, voor een belangrijk deel degenen zijn die zich nooit hebben hoeven afvragen wat voor technische wonderen er achter de schermen allemaal moesten gebeuren om ervoor te zorgen dat de lichten bleven branden als ze hun fornuis aanzetten. Misschien heeft de black-out in Spanje en Portugal eerder dit jaar hun aandacht gevestigd op de gevaren van te veel intermitterende hernieuwbare energiebronnen op het net.

We kunnen nu zien dat de holle retoriek van het "Saoedi-Arabië van de wind" en de "supermacht van de groene energie" niets anders was dan de triomf van het narratief over de harde cijfers en van de schijn over de inhoud. Deze mensen in wonk-land hebben zich nooit zorgen hoeven maken over de keuze tussen verwarming of eten; of over een toenemende energieschuld en waren volledig op hun gemak bij het instorten van de zware industrie. Ze hebben geen idee van wiskunde; het dichtst dat ze ooit bij denkbeeldige getallen zijn gekomen, zijn de steeds ongeloofwaardiger wordende kostenramingen van de CCC. Ze hebben ook geen benul van economie, dat bleek wel toen ze als zeehondjes klapten bij de mantra "negen keer goedkoper dan gas." Ja, we moeten hun Damasceense bekering toejuichen, maar er wel voor oppassen dat hun nieuwe boodschap niet net zo wankel is als de oude.

De aankondiging van Kemi kwam de dag na de toespraak van Ed Miliband op de Labour-conferentie, waar hij uitriep dat Nigel Farage en Reform UK "een investeringen verpletterend, banen vernietigend, rekeningen verhogend, armoede veroorzakend, wetenschap ontkennend, Poetin sussend, jonge mensen verradend stelletje ideologische extremisten" waren.

Dit is volgens mij wat psychologen projectie noemen. Miliband beschuldigt zijn tegenstanders precies van wat hij zelf steeds doet. INEOS van Jim Ratcliff heeft alle investeringen in het VK beëindigd vanwege het Net-Zero-beleid, dat de belastingen op olie en gas in de Noordzee opdrijft en de hoge energieprijzen. Uiteraard vernietigt dit ook banen. Miliband drijft de rekeningen op door met Allocation Round 7 door te gaan, contracten te verlengen tot 20 jaar en met prijzen te komen die veel hoger zijn dan bij gasgestookte opwekking en natuurlijk veroorzaken hoge rekeningen armoede. Miliband negeert de fysica van intermitterende hernieuwbare energiebronnen en lijkt zich totaal niet bewust van de wetten van de thermodynamica. Als Miliband (en de EU) Poetin echt schade willen berokkenen, moeten ze allemaal achter "drill, baby drill" gaan staan, omdat een groter aanbod van fossiele brandstoffen de prijzen zal verlagen, waardoor de inkomsten voor het Russische regime dalen. Het nastreven van dure en intermitterende energiebronnen als ideologisch doel, in combinatie met de daarmee gepaard gaande vernietiging van de economie, doet veel meer om de jongere generatie te verraden dan zo ongeveer ieder ander beleid.

Net-Zero is al meer dan een jaar aan het afbrokkelen en begint nu aan de fase van algehele ineenstorting. De enigen die Net-Zero nu nog steunen, zijn de realiteit ontkennende ijveraars van DESNZ en de CCC. We zien ze voor ons: Miliband, zijn hoofd van Mission Control, Chris Stark en de nieuwe voorzitter van de CCC, Nigel Topping, verschanst in hun ivoren toren met hun vingers in hun oren, la-la-la roepend en intussen Emma Pinchbeck in een hoek schommelend op haar hurken, kumbaya neuriënd. Als Starmer wil overleven en het land weer wil laten groeien, moet hij Miliband ontslaan en Farage en Badenoch volgen door Net-Zero op te geven. Dan is ook de ineenstorting compleet.