Valse hongersnoodvrees bij de ineengezakte COP30-fantasie van Net-Zero brandstof

Chris Morrison onthult hoe het alarmisme bij COP 30 over de vermeende hongersnood niets anders is dan brandstof voor de Net-Zero-fantasie — en dat onze voedselzekerheid er veel beter uitziet dan de klimaatkliek je probeert te laten geloven.

Door Chris Morrison

De VN-klimaatchef Simon Stiell was aan het begin van de COP30-conferentie in Belém helemaal in zijn hysterische vorm. Hij zei tegen de afgevaardigden dat gekibbel, terwijl hongersnoden toeslaan en miljoenen mensen dwingen hun thuisland te ontvluchten, onvergeeflijk zou zijn. “Twijfelen terwijl megadroogtes de oogsten van landen verwoesten en voedselprijzen doen stijgen, is economisch en politiek totaal onzinnig”, zou hij volgens The Guardian hebben gezegd. Mooie woorden natuurlijk, misschien zelfs mooi genoeg om 100.000 volwassen regenwoudbomen om te hakken, zodat 50.000 andere COP-piassen ze kunnen horen. Het is bijna jammer om te zeggen, maar de afgelopen 30 jaar hebben hogere oogsten – die te danken zijn aan met koolwaterstoffen geproduceerde meststoffen en aan een toename van de wereldwijde biomassa, veroorzaakt door wat extra kooldioxide in de atmosfeer – geleid tot het vrijwel volledig uitbannen van de natuurlijke hongersnood. Niemand kan een goede definitie geven van een klimaatvluchteling, maar ongetwijfeld zijn, in de koortsachtige verbeelding van COP-deelnemers en lezers van The Guardian, miljoenen, of zelfs miljarden al in beweging gekomen.

De afgelopen 25 jaar is de natuurlijke hongersnood, voornamelijk veroorzaakt door omgevingsfactoren zoals droogte en hitte, uiterst zeldzaam geworden. In feite is de sterfte door de natuurlijke hongersnood de afgelopen 100 jaar drastisch gedaald. Bijna alle hongersnoden worden nu veroorzaakt door lokale conflicten of zinloze uitbarstingen van politieke ideologie. De ‘Grote Sprong Voorwaarts’ van voorzitter Mao eind jaren vijftig vernietigde de traditionele landbouw in China en leidde tot tientallen miljoenen sterfgevallen door hongersnood. Ironisch genoeg, als de extreem-linkse verstarde Net Zero-lieden hun zin krijgen en met koolwaterstoffen geproduceerde meststoffen wereldwijd afgeschaft krijgen, zullen nog grotere aantallen mensen, tot wel miljarden, verhongeren en waarschijnlijk sterven.

Volgens het nieuwste WHO-rapport over de stand van de voedselzekerheid en voeding werd 8,2% van de wereldbevolking door honger getroffen. Dit was een daling ten opzichte van de 8,5% van 2023 en ten opzichte van de piek van 9,2% van 2022. Je moet tegenwoordig altijd uitkijken als de Verenigde Naties zich ergens bemoeien, maar de classificatie van hongersnood zou nu toch beperkt zijn tot oorlogsgebieden.

Simon Stiell is een klimaat-hystericus op eredivisieniveau met een enorm verleden. Voormalig secretaris-generaal van Amnesty International, Kumi Naidoo, was ook bij COP-bewegingen en gaf als zijn mening dat “we de planeet zo zullen opwarmen dat we onze bodem en water vernietigen, en het zo heet wordt dat we geen voedsel meer kunnen verbouwen.” Als je een pietlut bent, zal je misschien opmerken dat het moeilijk is water, H₂O, te “vernietigen” – vraag maar aan waterstoflfans die weten hoe duur het is om de twee samenstellende delen, waterstof en zuurstof, te scheiden. Maar, warmte kan werken bij het scheiden van de afzonderlijke atomen – met 10.000°C vlakbij de zon kom je een heel eind. Intussen beweerde Cindy McCain, uitvoerend directeur van het Wereldvoedselprogramma, dat ongecontroleerde klimaatverandering al miljoenen mensen door extreem weer de honger in dreef. Het klimaat controleren, de temperatuur stoppen, alle koolwaterstoffen uit een moderne samenleving verwijderen om een prachtige nieuwe toekomst te creëren – voorzitter Mao lacht in zijn vuistje in zijn mausoleum op het Tiananmenplein.

Vaste lezers van de Daily Sceptic zullen uiteraard volledig bij zijn wat alle onzin betreft over extreem weer en natuurlijke gebeurtenissen zoals droogte, die de wereld in wordt gestuurd. Maar, hoe vaak er ook wordt gezegd dat zelfs het Intergouvernementele Panel voor Klimaatverandering van de VN (IPCC), weinig tot geen verandering in de meeste trends van extreem weer vaststelt, het lijkt wel alsof de angst – de nummer één angst –, ideaal om de Net-Zero-fantasie te promoten, te mooi is om te laten varen.

Dat zei professor Gianluca Alimonti in 2022. Een kwalijke alliantie van activisten slaagde er een jaar later in zijn breed gepubliceerde artikel in Nature ingetrokken te krijgen. Maar nu is hij terug bij Alimonti 2.Hij merkt op dat er geen statistisch verslechterende trends van klimaateffecten zijn geweest. Aan de andere kant zijn er veel verbeteringen geweest in het aanpassen van veel mensen aan wat de natuur hen ook maar te verduren heeft gegeven. Alimonti wijst op de bevindingen van het IPCC dat er “gering vertrouwen” is ten aanzien van de toename van droogtefrequentie, “voor elk type droogte, in alle regio’s.” Een zelfde ontbreken van verandering wordt gezien bij cyclonen, overstromingen en natuurbranden.

Intussen blijven de bewijzen zich opstapelen dat de aarde de biomassa sterk vergroot doordat de hogere CO₂-niveaus, deels geholpen door menselijk gebruik van koolwaterstoffen, de atmosfeer redden uit de niveaus uit het relatief nabije paleo-verleden, waarbij CO₂ bijna was verdwenen. Terwijl de COP-piassen over hun lokale ‘Highway of Shame’ reisden, aangelegd voor hun genoegen door 100.000 regenwoudbomen om te hakken, zijn ze vast zeer bemoedigd door het recente nieuws dat de volwassen bomen van de Amazone die er nog zijn, zich tegoed doen aan het gas van het leven, CO₂. Volgens een recent artikel opgenomen in Nature Plants worden ze elke tien jaar gemiddeld 6% dikker.

Op koolwaterstof gebaseerde meststoffen hebben enorm geholpen bij het voeden van de wereld, maar de rol van de hogere CO₂-niveaus is ook cruciaal. Meer CO₂ in de atmosfeer heeft de plantengroei bijna overal op de wereld gestimuleerd. Dit heeft geleid tot aanzienlijke ont-woestijning in dunbevolkte gebieden zoals Sub-Sahara Afrika. Een ander voordeel is dat planten die door meer CO₂ groeien minder water nodig hebben en ook kunnen overleven in gebieden waar lokaal droogtes voorkomen. Meer biomassa leidt ook tot een gezondere planeet met enorme voordelen waar het hele ecosysteem profijt van heeft.

Het in het vooruitzicht stellen van hongersnoden en intussen de ‘Grote Sprong Voorwaarts’ van Net-Zero promoten is slechts één reden waarom deze COP30-bijeenkomst van de van elke realiteitszin gespeende elite instortte onder het gewicht van haar eigen duistere tegenstrijdigheden.

Bron afbeelding: Shutterstock