Willie Soon komt naar Nederland!

Op 18 juni aanstaande viert Clintel haar vijfjarig jubileum met een boeiend congres in Roelofarendsveen. Een van de smaakmakers is ongetwijfeld Willie Soon, de zeer bevlogen Amerikaanse klimaatonderzoeker, die lang aan Harvard verbonden was, maar sinds een paar jaar opereert vanuit zijn eigen organisatie Ceres Science. Ook Gregory Wrightstone is van de partij, geoloog en directeur van de CO2 Coalition van o.a. Will Happer. Zijn laatste boek A Very Convenient Warming hebben we vertaald en wordt tijdens het congres gelanceerd onder de titel Een Welkome Opwarming.

Met gepaste trots kunnen we je inmiddels uitgebreid informeren over het programma en de inhoud van de lezingen. Ons congres biedt een geweldige gelegenheid om op één dag vele aspecten van klimaat te beleven die in de mainstream zelden tot nooit aan bod komen.

Immers wie wil er nu niet weten:

  • Of de zeespiegel sneller stijgt en zo ja hoeveel dan precies?
  • Waarom er steeds vaker rechtszaken zijn over het klimaat?
  • Wat de positieve aspecten zijn van CO₂?
  • Hoe haalbaar de energietransitie nu eigenlijk is?
  • Gaan windmolens klimaatverandering tegen of veroorzaken ze die?
  • Wat zit er achter het klimaatnarratief? Waarom worden we zo bang gemaakt?
  • Heeft de zon echt nul effect gehad in de afgelopen 150 jaar zoals het IPCC stelt?

Al deze vragen komen aan bod op 18 juni. Hieronder stellen wij de verschillende sprekers voor in de volgorde van het programma en kun je meer lezen over de inhoud van de lezingen. De ochtend (Hessel Voortman, Marcel Crok en Bert Weteringe) zal in het Nederlands zijn, de middag (Theo Wolters, Gregory Wrightstone, Jacob Nordangard en Willie Soon) in het Engels

Op verzoek van mensen die niet de hele dag aanwezig kunnen zijn, is het inmiddels ook mogelijk om alleen een ticket voor de middag te kopen. Dan spreken dus Theo Wolters, Gregory Wrightstone, Jacob Nordangard en Willie Soon.

Stijgt de zeespiegel steeds sneller?

Ingenieurs bouwen sluizen, stormvloedkeringen en dijken met de bedoeling dat ze ten minste 100 jaar mee gaan. De zeespiegel stijgt en ingenieurs houden daar rekening mee door “een maatje meer” in hun ontwerpen. Daarvoor worden projecties gebruikt van de (veronderstelde) zeespiegel in de toekomst.
Het is belangrijk dat die projecties realistisch zijn; niet overdreven hoog (want dat kost geld) maar ook niet te laag. Hessel Voortman deed de afgelopen jaren onderzoek naar de gemeten zeespiegel en bedacht een manier om metingen en projecties op een objectieve manier met elkaar te vergelijken.
Op het Clintel-congres presenteert Hessel zijn nieuwste bevindingen. Die zijn verrassend en geruststellend.

Hessel Voortman studeerde in 2002 af aan de TU Delft als dr. Civil Engineering. Na een carrière van ruim 18 jaar bij o.a. Arcadis richtte hij in 2021 zijn eigen adviesbureau op: Hessel Voortman Engineering Consultancy B.V. Hij is tevens actief als Expert waterveiligheid en waterbouwexpert waterveiligheid en waterbouw in de Commissie voor de milieueffectrapportage (m.e.r.). Hij blogt op zijn eigen website.

Moet het klimaatdebat in de rechtszaal beslecht worden?

Na de uitspraak van de Hoge Raad in de Urgenda-klimaatzaak (Urgenda won van de staat) schoten de klimaatrechtszaken wereldwijd als paddenstoelen uit de grond. Er lopen momenteel wereldwijd naar schatting meer dan 2000 klimaatrechtszaken. De eerste grote overwinning van de klimaatbeweging was de overwinning van Stichting Urgenda in een mitigatiezaak tegen de Nederlandse overheid, die uiteindelijk door de Hoge Raad werd beslist. Een soortgelijke zaak volgde in Duitsland. Op basis van het succes in de Urgenda-zaak heeft Milieudefensie nu de strijd aangebonden met Shell en in eerste aanleg ook gewonnen. Clintel heeft tijdens het hoger beroep verzocht om te interveniëren in de Shell-zaak. Hoewel Clintel ontvankelijk werd verklaard, werd haar verzoek om technische redenen toch afgewezen. Bij een volgende zaak tussen Milieudefensie en ING zal Clintel opnieuw proberen tussen te komen.
Marcel Crok, directeur en mede-oprichter van Clintel, zal de strategie van de klimaatbeweging bespreken en de zwakke punten blootleggen van de argumenten die het meest worden gebruikt in deze klimaatrechtszaken.

Marcel Crok studeerde scheikunde in Amsterdam en Leiden en werd daarna wetenschapsjournalist. In 2005 won hij de Glazen Griffioen voor zijn artikel over de roemruchte hockeystickgrafiek. Crok zegde zijn baan bij Natuurwetenschap & Techniek op om 2,5 jaar aan het boek De Staat van het Klimaat te werken. De Nederlandse overheid vroeg hem het vijfde IPCC-rapport kritisch te reviewen. Ook zette hij samen met het KNMI en het PBL het internationale discussieplatform Climate Dialogue op. In 2019 richtte hij samen met Guus Berkhout stichting Clintel op.

De verwoestende impact van het windbeleid

Door de toenemende aantallen windturbines op land en op zee verandert onze natuur zienderogen in een industriële omgeving. Daarnaast hebben windturbines een enorme impact op het milieu, de mens en dieren. De enorme hoeveelheden materialen die nodig zijn kunnen niet milieuvriendelijk worden gewonnen, omwonenden worden tot wanhoop gedreven, oerbossen worden gekapt en walvissen, vogels en vleermuizen worden massaal slachtoffer van het gevoerde beleid. Ondertussen dreigen sommige bestaande windparken failliet te gaan en heeft de windindustrie het financieel moeilijk. Dit alles om klimaatverandering tegen te gaan. Maar is dat zo? Of kunnen grote aantallen windturbines juist klimaatverandering veroorzaken?

Bert Weteringe heeft een technische achtergrond als vliegtuigbouwkundig ingenieur, gespecialiseerd in Engineering van lichtgewicht materialen en bijbehorende productieprocessen voor de productie van lichtgewicht constructies in de vliegtuigindustrie. Met zijn eerste boek Windhandel informeert hij over de verwoestende uitwerking van de klimaatagenda op de samenleving en de natuur, en dan specifiek over de impact van grootschalige energieopwekking met windturbines.
Sinds de zomer van 2023 is Bert lid van de Vereniging van Vrije Journalisten. Als onafhankelijk onderzoeksjournalist zal zijn focus vooral liggen op de energietransitie. Via zijn website publiceert hij actualiteiten rondom de energietransitie en in het bijzonder windturbines.

Net Zero is een inhumane utopie

Onder energie-experts is geen verschil van mening over de onhaalbaarheid van net zero in 2050, en de meest realistische scenario’s laten zien dat de wereld in 2050 waarschijnlijk zelfs meer fossiele energie gebruikt dan nu, als we de armere landen enige welvaartgroei gunnen. Net zero is een inhumane utopie geworden. De energietransitie is ook volstrekt onbetaalbaar, en begint inmiddels vast te lopen op de maatschappelijke kosten. Landen die voorop lopen, zoals Duitsland, zien hun industrie sluiten of vertrekken, de energieprijzen omhoog vliegen, de economie stagneren, en de koopkracht dalen.
De wal zal dus het schip keren: nieuwe regeringen in het westen zullen onder druk van de burgers terugkeren naar echt energiebeleid: leveringszekerheid, betaalbaarheid en betrouwbaarheid zullen weer voorop staan. Klimaatbeleid zal verschuiven van mitigatie naar adaptatie.

Ingenieur Theo Wolters is (één van de weinige) onafhankelijk energiedeskundige en voorzitter van Stichting Milieu, Wetenschap & Beleid. In andere kringen is hij ook bekend als onderzoeker naar de effecten van een monetaire unie zoals de Eurozone op de economie en de koopkracht, en als promotor van kernenergie en met name thorium. Binnenkort verschijnt een baanbrekend onderzoek naar de kosten van kernenergie in de energiemix van de toekomst van zijn hand.

Een Welkome Opwarming

De ecosystemen van de aarde en de mensheid profiteren enorm van milde opwarming en meer CO2. De huidige CO₂-niveaus van iets meer dan 420 ppm zijn een toename van 50% ten opzichte van de concentraties aan het begin van de industriële revolutie en zijn voornamelijk het resultaat van het gebruik van steenkool, olie en aardgas door de mens. We zien dat woestijnen krimpen, de aarde “vergroent”, de productiviteit van de landbouw toeneemt en de menselijke conditie verbetert. Slaap lekker, er is geen klimaatcrisis.
Aansluitend op de lezing van Gregory Wrightstone vindt op het podium de lancering van de Nederlandse vertaling van zijn nieuwe boek A Very Convenient Warming plaats. De Nederlandse titel: Een Welkome Opwarming.

Gregory Wrightstone is een geoloog, bestsellerauteur (Inconvenient Facts) en een expert reviewer voor het Intergovernmental Panel on Climate Change (AR6). Hij is uitvoerend directeur van de CO₂ Coalition. Wrightstone is auteur of medeauteur van meer dan 200 artikelen, publicaties en commentaren over klimaatverandering en energie. Hij is een graag geziene gast voor media op televisie, radio en podcasts en heeft alleen al in 2022 bijna 300 interviews gegeven. Hij heeft een carrière van 35 jaar in de energiesector achter de rug, met name gericht op het Appalachian Basin in het oosten van de Verenigde Staten, met als hoogtepunt zijn rol als founding partner en VP of Exploration voor Mountaineer Keystone.
Uitvoerend directeur van de CO₂ Coalition Wrightstone is een groot voorstander van het wetenschappelijke proces en verwijst vaak naar een basisprincipe van de Engelse wet: “Audiatur et altera pars” of “Laat beide partijen eerlijk worden gehoord.”

Voor velen is inmiddels duidelijk dat het klimaatnarratief een middel is om macht uit te oefenen. Maar wie zitten daar precies achter en wat is hun belang? Dat is de 60 million dollar question die niet eenvoudig te beantwoorden is. De Zweedse onderzoeker Jacob Nordangård doet al jaren onderzoek naar deze vragen en promoveerde er zelfs op.
In deze lezing gaat Nordangård in op de Planetaire Noodsituatie die bepaalde actoren willen uitroepen tijdens de VN-top van de toekomst in september 2024. Een dergelijke verklaring zou een reactie kunnen uitlokken met ernstige gevolgen voor de vrijheid van de mens. Dit alles met de bedoeling om “toekomstige generaties te beschermen” tegen “catastrofale klimaatverandering”.

Jacob Nordangård heeft meerdere academische diploma’s: PhD – Technology & Social Change, M.A. – Geography en M.A. – Culture, Society & Media Production, alle aan de Linköpings Universiteit.
In zijn proefschrift Ordo ab Chao (2012) heeft hij het biobrandstoffenbeleid van de EU geanalyseerd. Hij heeft ook gedetailleerd bestudeerd hoe het klimaatprobleem zich heeft ontwikkeld en welke organisaties deze agenda hebben aangestuurd. Dit resulteerde in de boeken The Doomsday Clock (2013) en Rockefeller – Controlling the Game (2019).
In zijn nieuwste boek The Global Coup d’état, bespreekt hij hoe de machtsverhoudingen in de wereld zijn veranderd met de opkomst van supranationale organisaties.

De slotspreker van het jubileumcongres is dr. Willie Soon, die o.a. ook te zien was in Climate: The Movie (The Cold Truth) en bij velen bekend van zijn interview bij Tucker Carlson. In zijn lezing zal hij grote fundamentele problemen bespreken met de “detectie en attributie” van de opwarming van de aarde volgens de rapporten van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de VN waarover de media je niet informeren. Het “detectie- en attributieproces” van het IPCC is de volledige basis waarom het IPCC concludeerde (met behulp van computermodellen) dat de opwarming van de aarde grotendeels door de mens wordt veroorzaakt. We zullen ontdekken dat de analyse van het IPCC wetenschappelijk gezien nogal gebrekkig was vanwege grote problemen met de temperatuurmetingen en reconstructies van de zonneactiviteit in het verleden. Een andere kwestie die dr. Soon in deze presentatie zal bespreken is het pseudowetenschappelijke concept van de “energie-onbalans van de aarde” dat oorspronkelijk werd voorgesteld door Dr. James Hansen en collega’s in 1985. Hij zal laten zien dat, bijna 40 jaar later, dit theoretische “bewijs” van door de mens veroorzaakte klimaatverandering nog steeds niet is geïdentificeerd met satellietgegevens.

Dr. Willie Soon, een astrofysicus en aardwetenschapper, is een toonaangevende autoriteit op het gebied van de relatie tussen zonneverschijnselen en het wereldwijde klimaat. In zijn ruim 33 jaar durende, unieke zoektocht probeert hij de relaties tussen de zon en de aarde te begrijpen. Niet alleen in termen van meteorologie en klimaat, maar ook in termen van orbitale dynamiek van interacties tussen de zon, de aarde en andere planeten. Zijn ontdekkingen vormen een uitdaging voor computermodelleurs en voorstanders die consequent de invloed van de zon op de vorming van wolken, zeestromingen en wind onderschatten. Ondanks onethische en vaak lasterlijke aanvallen op zijn onderzoek en zijn persoon, is hij een van ’s werelds meest gerespecteerde en invloedrijke stemmen voor klimaatrealisme geworden. In 2018 richtte hij het Center for Environmental Research and Earth Sciences (CERES-science.com) op om een ​​breder scala aan problemen en onderwerpen aan te pakken zonder angsten of vooroordelen.
Dr. Soon was van 1991 tot 2022 astrofysicus bij de Solar, Stellar and Planetary Sciences Division van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. Van 2002 tot 2016 was hij ontvangend redacteur voor New Astronomy en van 1992 tot 2009 astronoom bij het Mount Wilson Observatory. Sinds 2020 is hij ook lid van de redactieraad van Geoscience, een publicatie van MDPI, en vanaf 2022 is hij Review Editor van Frontiers in Earth Science. Dr. Soon bekleedde ook de rol van gasthoogleraar bij verschillende instituten, waaronder de University of Putra, Maleisië, het Institute of Earth Environment of Xian, China en het State Key Laboratory of Marine Environmental Science aan de Xiamen University. Sinds september 2021 is Dr. Soon ook verbonden aan het Hongaarse Institute of Earth Physics and Space Science.