IN EEN NOTENDOP:
- Het klimaat op aarde verandert voortdurend.
- Kooldioxide is ‘het gas van het leven’.
- Het alarmisme tegen CO₂ is niet gebaseerd op wetenschap.
- Het is tijd om te stoppen met het zwartmaken van CO₂.
Het weer en het klimaat op aarde zijn altijd voortdurend in beweging geweest. Deze veranderingen worden veroorzaakt door verschuivende verhoudingen tussen land en zee gedurende geologische tijdperken, tektonische krachten en externe invloeden zoals de zon en de planeten, ‘de zwervende sterren’ van ons zonnestelsel. De wetenschap heeft ons begrip van de nauwe relatie tussen de energie-output van de zon en het weer en de klimaatsystemen op aarde aanzienlijk vergroot.
Het is echter verontrustend dat antiwetenschappelijke organisaties en regeringen wereldwijd nu het idee promoten dat het klimaat op aarde statisch en onveranderlijk moet blijven. Deze groepen beweren dat het klimaat verslechtert als gevolg van de stijgende kooldioxide-concentraties sinds het begin van de Industriële Revolutie, zo’n 240-260 jaar geleden. Deze overtuiging wordt gepropageerd ondanks het gebrek aan direct of indirect bewijs dat kooldioxide gevaarlijke opwarming van de aarde veroorzaakt. Niettemin zijn deze elementen erin geslaagd een grotendeels ongeïnteresseerd publiek ervan te overtuigen dat we het klimaat op aarde moeten stabiliseren door de hoeveelheid koolstofdioxide in de atmosfeer te verminderen, zonder te definiëren welke concentratie wenselijk is of welke ‘juiste’ mondiale temperatuur moet worden gehandhaafd.
Op 9 juli hield paus Leo XIV vanuit de tuin van Borgo Laudato Si’ een preek waarin hij zei:
“We moeten bidden voor de bekering van zovele mensen, binnen en buiten de kerk, die nog steeds niet de urgentie inzien van de zorg voor ons gemeenschappelijke huis. … We zien bijna dagelijks en in zoveel landen zoveel natuurrampen in de wereld, die deels worden veroorzaakt door de excessen van het mens-zijn, door onze levensstijl.”
De paus gaf ook een waarschuwing voorafgaand aan de Wereldgebedsdag voor de Schepping op 1 september:
“Onze aarde wordt verwoest. Overal leiden onrechtvaardigheid, schendingen van het internationaal recht en de rechten van volkeren, ernstige ongelijkheid en de hebzucht die daaraan ten grondslag ligt, tot ontbossing, vervuiling en verlies van biodiversiteit. Extreme natuurverschijnselen als gevolg van klimaatveranderingen veroorzaakt door menselijke activiteiten, nemen in intensiteit en frequentie toe.”
Ik voel me genoodzaakt om de lezers te herinneren aan wat ik schreef toen de encycliek Laudato Si’ tien jaar geleden door wijlen paus Franciscus werd gepubliceerd: “Slechts ongeveer 2% van de encycliek gaat over klimaatverandering – 4 van de 246 punten – en zelfs deze bevatten halve waarheden. Halve waarheden zijn de vijand van de wetenschap en moeten worden uitgeroeid.”
Paus Leo XIV (AP Images)
Ik vreesde toen, net als nu, dat de encycliek meer door sociale en politieke motieven werd ingegeven dan door wetenschap. Het pauselijk ambt vergist zich door het heilzame gebruik van fossiele brandstoffen, die het leven op aarde hebben verbeterd, te veroordelen. Zoals Galileo 400 jaar geleden zei, toen het pausdom op soortgelijke wijze de wetenschap verwierp: “Het ligt niet in de macht van enig geschapen wezen om dingen waar of onwaar te maken, want dit behoort tot hun eigen aard en tot de feiten.”
Hoewel we paus Franciscus en paus Leo XIV hun gebrek aan kennis over klimaatwetenschap kunnen vergeven, grenzen hun ernstige waarschuwingen over CO₂ in de atmosfeer aan paniekzaaierij. De voorstellen om CO₂-niveaus te manipuleren in de naam van God zouden bijna komisch zijn, ware het niet dat het terugdringen van kooldioxide door het onderdrukken van industriële activiteit, potentieel ernstige gevolgen kan hebben. De voorstanders van dergelijke maatregelen lijken totaal niet op de hoogte te zijn van hoe de koolstofcyclus van de planeet werkt. Zelfs het stopzetten van alle menselijke industriële activiteit, wat in zekere mate ook gebeurde tijdens de Covid-19-pandemie van 2020 tot 2023, zou het CO₂-gehalte in de atmosfeer waarschijnlijk niet significant verlagen.
Wat de data ons vertellen
De cijfers vertellen een nogal schokkend verhaal over CO₂. Zo is het steenkoolverbruik in Groot-Brittannië gedaald tot een niveau dat sinds 1666 niet meer is voorgekomen. De CO₂-uitstoot door fossiele brandstoffen in de VS is met 18 procent gedaald ten opzichte van het hoogtepunt in het midden van de jaren 2000. In juni 2025 rapporteerde het Amerikaanse Environmental Protection Agency een vermindering van 38 procent in de uitstoot van elektriciteitscentrales. De luchtkwaliteit in Amerika is beter dan ooit, vooral in vergelijking met die in China en India. Het Verenigd Koninkrijk heeft de uitstoot sinds de jaren 70 met meer dan 50 procent verminderd. Wereldwijd is de CO₂-uitstoot het afgelopen decennium relatief stabiel gebleven.
Toch blijft de CO₂-concentratie in de atmosfeer stijgen, ondanks decennia van offers en beleidswijzigingen. Deze feitelijke, realistische gegevens suggereren dat de wereldwijde koolstofbalans veel complexer is dan alleen het optellen van de uitstoot door de mens.
De rol van CO₂ in de biosfeer
Wetenschappelijk bewijs toont aan dat kooldioxide het ‘gas van het leven’ is, dat de biologische productiviteit in ecosystemen verhoogt. Sinds de jaren 1800 is de aarde merkbaar groener geworden, ook in marginale woestijngebieden, omdat planten efficiënter met water omgaan bij verhoogde CO₂-concentraties. Daarentegen leidden lage CO₂-niveaus tijdens ijstijden tot onherbergzame omstandigheden voor vegetatie en dieren. De huidige CO₂-concentratie in de atmosfeer bedraagt slechts 0,043 procent. Dit is verre van gevaarlijk, maar is mogelijk wel suboptimaal voor een bloeiende biosfeer.
Hoe zit het met het klimaat zelf?
De wetenschap heeft nog geen precieze definitie van ‘klimaat’ gegeven. Het is niet alleen een statistisch gemiddelde van weerpatronen. Het volledige spectrum van klimatologische interacties, waaronder seizoensgebonden temperatuur- en neerslagpatronen in verschillende geografische gebieden, wordt nog maar gedeeltelijk begrepen. Degenen die volhouden dat stijgende CO₂-niveaus in de atmosfeer alleen maar negatieve klimaateffecten hebben, negeren de aanzienlijke positieve effecten op het leven.
Het is ontmoedigend dat grote wetenschappelijke organisaties er niet in zijn geslaagd om een feitelijk begrip van klimaatverandering over te brengen. In plaats daarvan hebben velen de afgelopen 30 of 40 jaar een eenzijdig, alarmerend verhaal overgenomen.
De rol van de zon: onze ware krachtbron
Wat drijft de energiesystemen van de aarde? De zon – onze Bright Orange Ball of BOB – levert 99,99 procent van alle energie op aarde, inclusief die voor fotosynthese. Sinds de jaren 40 van de vorige eeuw heeft de wetenschap veranderingen in de baanconfiguratie van de zon en de aarde in verband gebracht met het tijdstip van ijstijden en warme periodes van de afgelopen 2,5 miljoen jaar. Satellietgegevens bevestigen dat de zon geen stabiele, onveranderlijke lichtbron is; de uitgezonden straling ervan, waaronder ultraviolette straling en röntgenstraling, varieert aanzienlijk. Deze energetische verschuivingen kunnen zelfs een rol spelen bij genmutaties en de evolutie van het leven.
Bij CERES (Center for Environmental Research and Earth Sciences) hebben we studies gepubliceerd waaruit blijkt dat de activiteit van de zon de meeste – zo niet alle – thermische variabiliteit op aarde verklaart. Er is echter verder onderzoek nodig om de werkelijke dynamiek van zowel zonne- als aardse veranderingen in kaart te brengen, iets wat antiwetenschappelijke activisten blijven negeren.
Stedelijke hitte en klimaat
Ons onderzoek bevestigt dat de wereldwijde temperatuurwaarnemingen aanzienlijk worden beïnvloed door het stedelijk hitte-eilandeffect (Urban Heat Island Effect), dat voor het eerst werd beschreven in het Londen van de 19e eeuw. Een recent, onafhankelijk onderzoek door dr. Roy Spencer en dr. John Christy bevestigt deze bevindingen in de temperatuurgegevens van de VS. Deze resultaten stellen decennia van beweringen over ‘opwarming van de aarde’ of ‘wereldwijd koken’ door het Intergouvernementele Panel inzake Klimaatverandering (IPCC) van de VN, en zelfs de ‘brandende wereld’ waar paus Leo XIV het over had, ter discussie.
In tegenstelling tot de computermodellen van het IPCC, die een voortdurende en versnelde opwarming voorspellen, laten gegevens uit de praktijk zien dat de temperatuur om de paar decennia schommelt tussen warme en koele fasen.
Wetenschappelijke integriteit versus selectieve verhalen
In onze twee nieuwste artikelen, waarin we gebruikmaken van twee krachtige moderne instrumenten – large language models en principles of forecasting science – evalueren we kritisch de rapporten van het IPCC van 2021-2023. De conclusie? De rapporten zijn op zijn best selectief en op zijn slechtst opzettelijk misleidend. Het nu 35 jaar oude verhaal van het IPCC vertegenwoordigt eerder antiwetenschap dan wetenschap.
Het is tijd om de meedogenloze campagne om kooldioxide te demoniseren te staken. Wetenschap en rede, niet angst, moeten onze inspanningen om het leven op aarde te verbeteren, leiden. De principes van life, liberty and the pursuit of happiness, zoals vastgelegd in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, moeten ons kompas blijven.
Misschien is het passend om af te sluiten met de woorden van paus Leo XIV zelf: “Moge dit de harmonie zijn die we over de hele wereld verspreiden.”
Dit is de Nederlandse vertaling van dit artikel van dr. Willie Soon, dat eerder werd gepubliceerd op thenewamerican.com.