Lezing Theo Wolters op het Jubileumcongres van Clintel
‘The Energy Transition: A Reality Check’
(Engels met Nederlandse ondertitels)
Op 18 juni 2024 hield Theo Wolters een lezing op het Clintel Jubileumcongres.
In de presentatie wordt onderbouwd dat de beoogde energietransitie naar fossielvrij in 2050 volstrekt onrealistisch is: de periode is veel te kort, en de systeemkosten van zon en wind zijn onbetaalbaar. Dit geldt sowieso wereldwijd, maar zelfs al voor het rijke Nederland. Hierover zijn alle onafhankelijke energie-experts het eens, hoewel de Haagse politiek en de media net zero in 2050 als de onbetwistbare werkelijkheid presenteren.
Een transitie waar de mensen elk jaar armer van worden kan ook nooit slagen.
Daarom moeten we terug naar zuiver energiebeleid: zorgen voor betaalbare, schone en betrouwbare energie, voor iedereen op de wereld, en vooral de armere landen. Daarvoor moeten we vooral goedkopere bronnen ontwikkelen dan de huidige, en dat wordt uiteindelijk bijna zeker een nieuwe vorm van kernenergie.
Theo Wolters sluit af met de claim dat we fossiele energie uiteindelijk sneller ver zullen terugdringen door ons te richten op het ontwikkelen van goedkopere energievormen, die een automatische transitie zullen veroorzaken, dan door te blijven proberen een onbetaalbare en onhaalbare transitie aan de bevolking op te dringen, gebaseerd op zon en wind.
Ir Theo Wolters is voorzitter van Stichting Milieu, Wetenschap & Beleid.
Bekijk deze opname hier
meer nieuws
Het industriële masochisme van het ‘groene’ Europa
De beleidskeuzes van de EU hebben ertoe geleid dat zogenaamde hernieuwbare bronnen – voornamelijk wind en zon – nu meer dan een derde van de Europese elektriciteitsmix uitmaken en daarmee steenkool ruimschoots overtreffen.
Breaking: wereldwijd geen versnelling in de zeespiegelstijging aangetoond
Een analyse van ruim 200 getijdenstations verspreid over de wereld toont aan dat van een wereldwijde versnelling van de zeespiegelstijging geen sprake is.
Een overname van het IPCC
Het al lang bestaande solide kader van het IPCC voor detectie en attributie (toeschrijving) van weergebeurtenissen lijkt in AR7 al bij voorbaat gedoemd te mislukken.






