Wie gaat de in Bakoe toegezegde 300 miljard betalen?
Die vraag kwam meerdere keren ter sprake tijdens de Clintel-lezing van Benny Peiser, directeur van de Global Warming Policy Foundation, eind november in Antropia. En hint, hint, Peiser, deels grappend, kwam uit bij Nederland. Want Amerika na Trump gaat niet betalen, China en India zijn volgens het klimaatverdrag van Rio uit 1992 nog altijd ‘ontwikkelingslanden’ en hoeven niet te betalen. Milei trok de Argentijnse delegatie terug uit Bakoe. Blijft over de EU en daarin zullen Duitsland en Nederland belangrijke betalers moeten zijn. Maar in Duitsland gaat het juist als gevolg van de Energiewende zeer slecht met de industrie en dus met de economie. Blijft dus over…Nederland.
Peiser gaat in zijn lezing dieper in op de Netto Nul agenda en hoe die uitpakt in Engeland en Europa. Zijn website netzerowatch.com wordt inmiddels goed gelezen in Engeland, ook door de media. De politieke consensus – dat wil zeggen dat partijen links en rechts van het politieke spectrum de klimaatagenda omarmden – is gebroken, aldus Peiser. Maar hoe lang nog voordat de stekker er daadwerkelijk uitgetrokken wordt?
Deze lezing is echt verplichte kost voor eenieder die wil begrijpen hoe het klimaatbeleid er momenteel in Europa en ook wereldwijd voor staat. De versie hieronder, tevens te bekijken op het Youtube-kanaal van Clintel, is voorzien van Nederlandse ondertiteling.
meer nieuws
Een Orwelliaans ontslag bij het ‘American Journal of Economics and Sociology’
Het lijkt erop dat het ontslag van Dr. Rowland een puur politieke beslissing was en niet gebaseerd op een legitiem probleem met ons werk, dat, gebaseerd op de huidige kennis, terecht is.
Klimaatgek: Hoe het werkt
Als journalisten elke bosbrand koppelen aan menselijke klimaatverandering, wat blijft er dan over van objectieve berichtgeving? Dit artikel legt het mechanisme bloot.
Het DOE-klimaatrapport: een wetenschappelijke mijlpaal die Europa niet wil zien
Terwijl het DOE-klimaatrapport een wetenschappelijke mijlpaal vormt, kijkt Europa bewust de andere kant op — omdat de conclusies niet passen in het heersende narratief.






