Ongemakkelijke twijfels: klimaatkritiek van de echte toppers toegankelijk gebracht

De Canadese Joanne Marcotte vestigde haar naam als maatschappij-criticus onder meer met haar essay Pour en finir avec le Gouvernemaman, waarin ze de enorme bureaucratisering en het bankroet van Quebec aanklaagt. In 2023 kwam ze met een nieuw essay: Inconvenient doubts – Climate Change Apocalypse: Really? Daarin vraagt ze haar lezers om de plausibiliteit van het alarmistische narratief over klimaatverandering te bediscussiëren. Clintel heeft dit boek nu in het Nederlands vertaald onder de titel Ongemakkelijke twijfels: het is hier te verkrijgen in onze webshop.

Joanne Marcotte

Joanne analyseert sinds 2009 het politieke nieuws, onder meer op haar persoonlijke blog. Ze heeft een bachelordiploma in computer engineering van de Université Laval en werkte meerdere jaren op het terrein van de architectuur van computersystemen. Marcotte is dus geen klimaatexpert maar misschien ligt daarin juist de kracht. Want ze kiest feilloos de juiste kritische bronnen om tot haar analyse te komen. Het stevige fundament van Ongemakkelijke twijfels bestaat grotendeels uit het werk van vier absolute klimaatkritische toppers: Steven Koonin, Bjorn Lomborg, Michael Shellenberger en Judith Curry. Marcotte vat hun kritiek op de klimaatwetenschap en het klimaatbeleid vervolgens toegankelijk samen:

“Is de klimaatwetenschap er echt uit? Nee, niet bepaald, zegt Steven E. Koonin, voormalig Undersecretary for Science in the Amerikaanse Department of Energy onder President Obama, tevens auteur van Unsettled. “Er zijn nog te veel zaken onbekend.” (Clintel vertaalde dit boek van Koonin eerder in het Nederlands: hier te bestellen in onze webshop).

“Is er reden voor paniek? Nee, schrijft Bjorn Lomborg, in zijn book False Alarm. Volgens hem vergt de alarmistische kijk astronomische geldbedragen die ook zouden kunnen worden ingezet voor belangrijkere onderwerpen. Maar daarnaast schaadt de alarmistische insteek armere mensen, terwijl het probleem er niet mee wordt opgelost. Als je echt grote sommen geld moet investeren, laten we dan de tijd nemen voor kosten-batenanalyses en slimmere oplossingen uitwerken.”

“En dan hebben we nog Michael Shellenberger, die al vroeg een milieuactivist was, en wiens boek Apocalypse Never bepaalde foute claims rond het klimaat weerlegt. In plaats daarvan pleit hij voor een werkelijk humanistische aanpak die ten goede komt aan de totale wereldbevolking en aan biologische diversiteit op aarde.”

“Ik moet tot slot bekennen dat ik gaandeweg enthousiast werd over het boek van Judith Curry, klimaatwetenschapper en specialist in klimaatonzekerheid en -risico. Het boek heet Climate Uncertainty and Risk: Rethinking our Response.”

Vier uitmuntende, genuanceerde boeken dus als basis. Het niveau van de misinformatie door de autoriteiten en de media dat door deze auteurs, en dus door Marcotte, aan de kaak wordt gesteld, is zorgwekkend. Toch kan geen van de vier auteurs worden gezien als klimaatontkenner. Ze erkennen allen dat de aarde opwarmt en geloven dat de emissie van CO2 daar, in meer of minder mate, aan bijdraagt. Maar terwijl ze dat dus erkennen, pleiten ze alle vier ook voor matiging. Wetenschap is geen geloofssysteem; het is een proces om de wereld te leren begrijpen.

Sommigen denken dat het klimaatgeloof de nieuwe apocalyptische seculiere religie is geworden. Iedereen die niet blind in het officiële verhaal gelooft, of in de noodzaak om boete te doen voor de zonden van onze fossielverslaafde westerse samenleving, of dat er dringend een ‘transformatie’ nodig is, wordt terstond in diskrediet gebracht. Maar er is gelukkig goed nieuws. De genoemde auteurs bieden namelijk een zeer noodzakelijk tegenwicht in het debat. En Marcotte weet dit prima over te brengen.