Een ingenieur kijkt nuchter naar het project Net Zero 2050

Ron Barmby is een ervaren ingenieur uit Canada en een van de ondertekenaars van de World Climate Declaration van Clintel. Zijn eerste boek was Sunlight on Climate Change: A Heretic’s Guide to Global Climate Hysteria; nu is de opvolger er: Sunset on Net Zero: A Heretic’s Guide to the Futile CO2 Target.

Barmby focust op de onzin van Net Zero (in 2050) maar wijdt ook een deel van het boek aan de wetenschappelijke discussie over de rol van CO₂ in de opwarming (zie hier een eerder artikel van Barmby over dit onderwerp). Maar het sterkst is hij als hij zijn nuchtere blik als ingenieur werpt op de praktische aspecten van Net Zero; zo beschrijft hij onder meer de technische problemen van elektrische auto’s, warmtepompen, zonnecellen, windturbines en CO₂-opslag. Barmby vat dit samen: wat zou een ingenieur (moeten) rapporteren aan zijn baas als hij zou zijn opgezadeld met het project Net Zero in 2050? Hij begint deze conclusie wat cynisch met: “Er valt veel geld te verdienen met Net Zero 2050, aangezien regeringen altijd bereid zijn te investeren in het redden van de wereld.”

Maar dan volgt de rest van de realiteit, zoals Barmby die ziet: Het Akkoord van Parijs is dood; de VN wil dat alleen niet toegeven. Na 10 jaar is 100% van de ondertekenaars er niet in geslaagd hun primaire reductiedoelstellingen te halen, is de totale CO₂-uitstoot gestegen en zijn de toezeggingen van banken om netto nul te bereiken, in rook opgegaan. De grootste en meest geavanceerde economie ter wereld trekt zich (opnieuw) terug.

Hij vervolgt: netto nul in 2050 is zinloos; 90% van de opwarming door CO₂ ligt in het verleden, omdat de atmosfeer al in een CO₂-verzadigde toestand verkeert. Dit is niet langer alleen theoretisch; het is nu ook in de natuur waargenomen. El Niño, wolken, het opwarmingseffect van de beschaving (Urban Heat Island, pb)  en ‘s werelds langste thermometerreeks (Central England Mean Temperature) weerleggen de hypothese dat CO₂ de thermostaat van onze planeet is. Aangezien de voorspellingen van het IPCC over de opwarming door CO₂ allemaal onjuist zijn gebleken, is hun hypothese onjuist. Punt uit. De VN heeft genegeerd dat de toename van CO₂ de aarde groener heeft gemaakt en heeft bijgedragen aan de voeding van miljarden mensen.

Net Zero 2050 is onhaalbaar. Een stabiel, betaalbaar elektriciteitsnet zonder CO₂-uitstoot kan met de huidige technologieën niet worden gebouwd, tenzij het om kernenergie gaat. Vervoer dat niet is gebaseerd op fossiele brandstoffen en verwarming van woningen, worden bemoeilijkt door koud weer (Barmby woont in Calgary) en hebben weinig of geen voordelen op het gebied van uitstoot, zonder een CO₂-vrij elektriciteitsnet. De materialen die nodig zijn om een netto-nuleconomie op te bouwen, zijn niet beschikbaar of in handen van een te klein aantal partijen. Over het algemeen zijn er grote, maar genegeerde milieu- en landbouwkosten en zijn de financiële kosten hoger dan wat een regering of toekomstige generaties zich kunnen veroorloven, en is de timing onhaalbaar.

Net Zero 2050 is oneerlijk. De landen die zich hiervoor inzetten, belasten toekomstige generaties met schulden, een kleiner BBP en minder keuzemogelijkheden op de markt. Landen die lippendienst bewijzen aan Net Zero terwijl ze het gebruik van fossiele brandstoffen uitbreiden, floreren en streven ernaar de toekomst te domineren. Arme landen betalen meer voor voedsel omdat gewassen worden omgezet in biobrandstoffen.

In eerste instantie dacht ik dat het Net Zero 2050-project alleen maar zinloos was, maar na rijp beraad vind ik het krankzinnig.