Kunnen wij in ons eigen land nog wel zélf beslissingen nemen? Nederland heeft zich onvoorwaardelijk aan zoveel internationale verdragen en Europese regels verbonden, dat we in ons parlement geen kant meer op kunnen. Immers, die internationale verdragen zijn universele regels die boven onze grondwet staan, maar die natuurlijk nooit goed passen bij de specifieke situatie in ons land. Daardoor blijven doeltreffende maatregelen tegen allerlei vormen van misbruik en misdaad steken in juridische obstructies. Activisten maken daar dankbaar gebruik van en politici hebben een excuus niets te doen.
Zojuist is de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, benoemd. Ze heeft al gelijk aangekondigd dat de lidstaten vóór 2030 55% minder CO2 moeten gaan uitstoten. Haar achterban wil zelfs dat die universele eis naar 70% gaat. Maar voor vele lidstaten kan dat helemaal niet. Nederland heeft veel te weinig zon, we zijn veel te dicht bevolkt voor het plaatsen van massa’s windturbines, we hebben geen waterkracht, het verbranden van biomassa is technologie uit de middeleeuwen en over (de nieuwe generatie) kernenergie mag niet gesproken (en zelfs niet gedacht) worden. Zou van der Leyen nu echt denken dat ze met haar universele CO2 maatregel het uiterst complexe aardse klimaat onder controle krijgt?
Zagen we in het afgelopen jaar de eerste tekenen in ons land van gezond klimaatverstand – door aan adaptatiebeleid meer prioriteit te geven – nu krijgen we het hele CO2 beleid van de EU over ons heen. Het wordt hoog tijd dat we ook op Europese schaal de tegenkrachten gaan bundelen. En dat is precies waar CLINTEL nu mee bezig is.