Jakob Hoogakker, die veel ervaring heeft in de gaswereld, schreef het essay ‘Klimaathel of Klimaathysterie’, met zijn visie op het klimaatprobleem. Clintel is graag bereid dit essay, bij deze, te publiceren.
Hoogakker studeerde Elektrotechniek aan de HTS in Groningen (1971) en werkte daarna een aantal jaren bij het Medisch Fysisch Instituut van TNO in Utrecht als technisch-wetenschappelijk medewerker. Vervolgens trad hij in dienst bij Gasunie/GasTerra in Groningen waar hij diverse technisch/commerciële- en managementposities bekleedde. Vanuit die hoedanigheid was hij tevens internationaal actief in onder meer de IGU (International Gas Union). De laatste zes jaar voor zijn pensionering was hij voorzitter van de ‘Strategy Committee – World Gas Supply, Demand & Trade’ van deze organisatie.
“In de gaswereld ging en gaat men in het algemeen mee in het standaardverhaal dat CO2 een groot probleem is en dat we CO2 moeten reduceren”, zegt Hoogakker in een toelichting. “Dat gold voor mij aanvankelijk ook. Totdat een collega me er, met gefundeerde argumenten, op wees dat het toch allemaal niet zo eenvoudig lag. Al met al voldoende reden om zelf ook eens in de literatuur te duiken.”
Uit het essay:
“Naast de IPCC-rapporten worstelde ik mij door zowel klimaat-alarmistische literatuur als door vele pagina’s van wetenschappers die de opwarming van de aarde in een geheel ander daglicht stelden. Daarnaast boden historici mij een interessante en neutrale kijk op de geschiedenis van het klimaat. Geleidelijk aan veranderde mijn standpunt, ik werd sceptischer. De reden om mijn bevindingen daarover nu aan het papier toe te vertrouwen, beknopt en bedoeld voor een breed publiek, komt voort uit de grote paniek rond het onderwerp en de sterk uiteenlopende standpunten van klimaat-alarmisten en klimaat-sceptici.”
“De mensen worden intussen overspoeld met rampscenario’s. Geen wonder dat velen zich zorgen maken over de opwarming van de aarde. Eén op de vijf jongeren is somber over de toekomst; ook hierin speelt klimaat een rol. Jongeren zijn opgegroeid met slechts één waarheid. Terwijl de paniek in het alarmistische kamp toeneemt, groeit tegelijk de groep wetenschappers die ervan overtuigd is dat er geen klimaatcrisis is.”
“Uiteraard heb ik niet de pretentie om een definitief oordeel te vellen. Wel hoop ik enige achtergrondinformatie te verstrekken en u deelgenoot te maken van mijn belangrijkste overwegingen. Wellicht draagt dit enigszins bij aan een uitwisseling van standpunten en ideeën.”
Hoogakker kijkt in het essay ook naar de toekomst. “Ik denk dat veel experts wel weten dat het standaardverhaal rond klimaatverandering overdreven is. Verder voorzie ik dat de wal het schip van de huidige paniekmaatregelen zal keren. Kijk bijvoorbeeld naar de problemen rond de congestie in het stroomnet.”
“Maar voordat de dingen beter kunnen worden, moet eerst die overdreven klimaatangst eruit. De gemoederen moeten bedaren waarna er hopelijk een rationeel gesprek over de toekomst op gang kan komen.”
En daarin hebben we volgens Hoogakker ruim de tijd voor een verstandige energietransitie, met wel degelijk ook een grote rol voor duurzame energie, met name zonne-energie. “We moeten ons niet afzetten tegen duurzame energie. Gas en zonne-energie kunnen volgens mij juist heel goed bondgenoten zijn.”
Auteur
Jakob Hoogakker studeerde Elektrotechniek aan de HTS in Groningen (1971) en werkte daarna een aantal jaren bij het Medisch Fysisch Instituut van TNO in Utrecht als technisch-wetenschappelijk medewerker.
Vervolgens trad hij in dienst bij Gasunie/GasTerra in Groningen waar hij diverse technisch/commerciële- en managementposities bekleedde. Vanuit die hoedanigheid was hij tevens internationaal actief in onder meer de IGU (International Gas Union).
De laatste zes jaar voor zijn pensionering was hij voorzitter van de ‘Strategy Committee – World Gas Supply, Demand & Trade’ van deze organisatie.