Het verstoorde paradijs van Fred Sissing

Door: Enno de Witt

Voormalig touringcar- en streekvervoerchauffeur Fred Sissing dacht samen met zijn vrouw het paradijs te hebben gevonden. Dat pakte door de komst van windturbines anders uit.

Nadat de kinderen het huis uit waren, gingen de Sissings op zoek naar een woonboerderij in het groen. “Ik kom uit Groningen, mijn vrouw uit Papendrecht”, zegt hij. “Zij wilde niet naar het noorden, het westen was onbetaalbaar, na drie jaar zoeken vonden we in 2001 deze woning in het Limburgse dorpje Heythuysen, een oase tussen de weilanden. We hadden het hier naar onze zin, tot een buurvrouw ons vroeg of we al hadden gehoord dat er vier windturbines zouden worden gebouwd, aan de andere kant van het kanaal. Iedereen die binnen anderhalve kilometer van de locatie woonde zou een uitnodiging krijgen voor een voorlichtingsbijeenkomst, alleen de mensen aan deze kant van het kanaal ontvingen niets.”

Wat vreemd was, want Sissing en nog vier anderen wonen binnen de cirkel van anderhalve kilometer. Ze besloten verhaal te gaan halen bij de Coöperatie Zuidenwind, die het initiatief had genomen voor de bouw en de bijeenkomst organiseerde. Dat leverde niets op, dus richtten ze een eigen stichting op. Ze organiseerden samen met omwonenden een handtekeningactie en benaderden ook de gemeente Nederweert, maar kregen daar te horen dat de vergunningen waren verleend en dat ze onherroepelijk waren. “Het vreemde is”, zegt Sissing, “dat de gemeenteraad er binnenkort weer over praat, dus zo definitief is het allemaal niet.”

Voor Sissing was het allemaal aanleiding om met andere omwonenden naar de rechter te stappen. “Ik heb gelukkig een rechtsaansprakelijkheidsverzekering van zesduizend euro en twee andere mensen hier ook, met het potje van achttienduizend euro gaan we het wel redden in de intrekkingszaak namens de omwonenden. Daarnaast gaan ook de stichting en nog een ondernemer naar de rechtbank dus we gaan met drie partijen en drie advocaten voor intrekking van de vergunningen. Daarnaast loopt er nog een handhavingszaak van twee omwonenden dus er komt nogal wat werk en budget aan te pas.”

Sissing lijdt al enige tijd aan een zeldzame aandoening, waardoor zijn zenuwuiteinden geleidelijk afsterven. Sinds de komst van de windturbines is dat proces in een stroomversnelling gekomen, wat volgens Sissing wordt veroorzaakt door het laagfrequente geluid dat de turbines voortbrengen. “Dat is alleen moeilijk vast te stellen, de aandoening komt ook zo weinig voor. Ik heb sinds de turbines er staan wel veel meer pijn. De neuroloog heeft een neurostimulator bij mij geplaatst, maar die helpt niet altijd. Ik slaap bovendien nog hooguit vier en een half uur per nacht. Mijn vrouw slaapt wel door, maar die heeft last van spontane bloedneuzen sinds de turbines er staan. Het ligt niet aan haar bloeddruk, want die is normaal. Ik hoor ook van mensen die door slaapgebrek en laagfrequent geluid gedesoriënteerd raken. Maar het is niet alleen het laagfrequente geluid, ook van het hoorbare geluid hebben we last. Als het waait is het net alsof drie, vier helikopters om je huis cirkelen.”

Het liefste zou Sissing zien dat de rechter bevel geeft de turbines te slopen, hoewel hij beseft dat die kans klein is. “Maar al zetten ze die dingen alleen ’s avonds en ’s nachts stil, dan zou dat al veel schelen. Tot die tijd ontvluchten mijn vrouw en ik minstens twee keer per maand ons huis. We gaan dan naar een hotel of Airbnb, maar moeten dan wel oppassen dat er geen turbines in een straal van negen kilometer staan, want zo ver reikt het laagfrequente geluid. Dat wordt steeds lastiger.”

Zoals veel omwonenden van windturbines heeft Sissing nagedacht over verhuizen, maar dat zou teveel bezwaren met zich meebrengen. “Waar vind je ooit een plek als deze? Bovendien moet je dan altijd maar weer afwachten of daar ook geen plannen voor windturbines zijn, en heb je niets aan garanties. Het vertrouwen in de overheid is hier allang verdwenen, zeker op dit niveau. Het lag ook aan onze onwetendheid, maar we zijn alerter nu en op onze hoede. We zorgen er voortaan voor dat we mee kunnen praten want van het toezien van de gemeente op informatievoorziening door de projectleiders kunnen we niet op aan.”

In de appgroep van de Omwonenden Windparken Nederland loopt het inmiddels storm. Niet alleen in de gemeente Nederweert wakkert het protest aan, ook in buurgemeenten Leudal en Maas en Peel, waar plannen zijn voor nog meer en nog hogere turbines. “Er wordt al gebrainstormd over nieuwe politieke partijen, want de oude politiek geloven we niet meer”, besluit Sissing.

Over de windturbines